Hoe het begon :

Toen Sebastian op zijn 10de begon met accordeonlessen, kon zijn ik het niet laten om viool mee te fiedelen. Wanneer ik thuis ‘vioolde’, verzon Sebastian spontaan wat melodietjes. Zo ontstond duo Muzant vanzelf ‘tussen de soep en de patatten’. Al gauw bleek dat onze onmetelijke passie voor muziek een unieke ‘band’ zou teweeg brengen, zowel op het podium als ernaast.

Er is nooit een besluit genomen van ' dit gaan we doen', want we deden het al en het voelde goed. Tot op vandaag.

De beginperiode 2009 - 2011 :

Al heel snel werd duidelijk dat we ons bij elkaar op het podium als een vis in het water voelde. De speelkansen stroomden binnen, van straatfeesten tot ledenfeesten Okra en Davidsfonds, langs het Luisterplein op de Gentse Feesten tot Culturele Centra als De Pianofabriek in Vilvoorde waar onze eerste demo opnamen. Zo zoon, zo moeder, muze, muzikant, amusant, plezant : ZOMAMUZANT was de naam waar we toen onder speelden.

Van Zomamuzant naar Muzant :

Omdat veel organisatoren niet uit hun woorden geraakten bij de aankondigingen gingen we over naar Muzant. Het werd ook een tijd waarin we alle beoefende kunsten samenbrachten in één gebeuren. Zo gaven we optredens bij exposities van keramiekwerken, waar ook eigen gedichten te lezen waren. We werden oa uitgenodigd om dit te doen in Mol, Wijnegem, Hoboken, Wommelgem. We gingen samenwerken met Fameus, maar ook met gemeentebesturen en organisatoren van Culturele Centra en Dienstencentra of verenigingen als Davidsfonds, Ziekenzorg, Neos, Gezinsbond, .... . Het is ook in die periode dat het ons snel uitbreidde met eigen arrangementen in allerlei genres en met vele eigen nummers. Dat we ook op TV fris voor de dag kwamen was te zien in 'Belgium's Got Talent'. 

De Tijd met De Vaganten, het Sportpaleis en de CD Onverwacht :

Het ontging ook de Vaganten niet (waar ik violiste als bij speelde ) dat Sebastian blakende van talent en goesting. Zo speelde hij op 14-jarige leeftijd mee op het podium van het Sportpaleis, naast Willem Vermandere en De Vaganten. Op het podium toen stonden wel 3 generaties tegelijk te spelen, het werd een heel verbindende ervaring voor iedereen. Omwille van de bijzonder muzikale klik kreeg Sebastian ook enkele nummers te begeleiden op de laatste CD van De Vaganten 'Onverwacht'. Dat werd ons eerste echt studio-werk samen. Daar kregen we de smaak echt te pakken.

'Altijd Onderweg', hun eigen CD-album : 

De vraag van ons publiek werd steeds luider, 'Waarom kunnen we jullie muziek niet thuis nog eens beluisteren ?' We doken de studio in samen met Eva Mayaert, een medestudente van Sebastian, aan de harp en de top-percusionist Walter Mets (ondertussen overleden) en creëerden samen 'Altijd Onderweg'. Het Album werd mooi voorgesteld op een zomers tuinfeest en werd erg goed onthaald.

Ons repertoire werd steeds verder uitgebreid, nu voornamelijk onder inpuls van Sebasitan die allerlei melodiëen mee naar huis bracht van Galleano, Piazzolla,... . Voor mij werd dat heel verrijkend om te spelen. Zo konden we ons publiek naast ons lichtere programma, nu ook andere programma's aanbieden. We staken een speciaal Kerst-programma in elkaar, maar ook de klassieke muziek van Bach en zijn tijdgenoten, viel steeds meer in de smaak bij Sebastian. Aperitiefconcerten, Kasteelconcerten, Nieuwjaarsconcerten, prive-concerten... geen aanvraag vonden we te gek om te doen. We speelden zelfs op een boot, op een bus, .... 

Veerle & Sebastian, 2 professionals , 1 passie :

Na de kunsthumaniora startte Sebastian prof. studies aan het conservatorium van Antwerpen en begon hij ook meer en meer de arrangementen voor Muzant zelf te schrijven. Bovendien speelde Sebastian de pannen van het dak op wedstrijden én ging er met de prijzen lopen. Hij reisde mee op concerttournee met de accordeonensembles van Mol en vormde kamermuziekensembles met medestudenten en andere professionals. Tegelijkertijd speelde Veerle letterlijk in hoge sferen bij Theater Tol in binnen-en buitenland, the blues met To Bill, folk met The Quest en met Kandoris op het bekende Skagen festival in Denemarken. Het is niet omdat ze beide spelplezier en zuurstof halen bij andere muzikanten dat dat een breuk zou betekenen voor Muzant. Integendeel.

De toekomst :

Met instrumenten in ons hand en ons hart gericht naar elkaar en ons publiek, kent Muzant geen mindere of meerdere, geen moeder en geen zoon, geen generatiekloof of generatieconflict. Al 12 jaar delen we samen het podium op een unieke wijze die niet uit te leggen valt. Eén enkele blik, of één gebaar is genoeg om de vonken te laten overslaan. Het gekke daaraan is : we vinden dat zo normaal, omdat het altijd geweest is. Dankbaar is het woord dat daarbij past.

Voor nu, voor later en nog heel lang gaan we samen onze muziek voluit laten stromen voor alle mensen die er van houden.